Obsługa kadłuba i głowicy silnika polega na okresowym czyszcze­niu powierzchni zewnętrznych, sprawdzaniu zamocowania kadłuba do ramy lub nadwozia i w razie potrzeby dokręcaniu śrub mocujących, prawidłowym dokręcaniu nakrętek mocujących głowicę w przypadku wymiany uszczelki lub usuwania osadu węglowego (nagaru) ze ścia­nek komór spalania. Podczas zdejmowania lub zakładania głowicy należy ją unosić lub opuszczać dokładnie pionowo, aby otwory w głowicy nie kaleczyły gwintu śrub. W tym celu czynność tę powinno wykonywać dwóch pracowników lub jeden pracownik posługując się wciągarką, zwłasz­cza przy zakładaniu ciężkiej głowicy dużego silnika. Dokręcanie nakrętek głowicy rozpoczyna się z zasady od śrub środ­kowych, przechodząc następnie kolejno do śrub coraz dalszych, do­kręcając je „na krzyż" (rys. 10.1). Niektóre wytwórnie, jak np. VOLKSWAGEN (rys. 10.2), zalecają dokręcanie w dwóch etapach w różnej kolejności. Wstępne dokręcanie powinno odbywać się mo­mentem 1 kGm, w kolejności pokazanej na rysunku 10.la, a ostatecz­ne dociągnięcie nakrętek momentem 3,0-7-3,2 kGm, w kolejności po­kazanej na rysunku 10.2b. Nakrętki powinny być dokręcane koniecz­nie za pomocą klucza dynamometrycznego. Jeżeli głowica jest żeliwna, to silnik należy uruchomić i zagrzać, a następnie, po zatrzymaniu go, na gorąco dokręcić wszystkie nakrętki z zachowaniem obowiązującej kolejności. Głowic ze stopów lekkich nie wolno dokręcać na gorąco. Wskutek większej rozszerzalności ciepl­nej głowicy niż śrub stalowych jest ona po nagrzaniu silnika dodat­kowo dociskana do kadłuba. Dokręcenie na gorąco głowicy ze stopów lekkich mogłoby więc spowodować zerwanie gwintu głowicy lub śrub. Usuwanie nagaru ze ścianek komór spalania powinno odbywać się mechanicznie za pomocą szczotki stalowej, piaskowania, skrobania lub przez mycie w tzw. ksylolu z dodatkiem alkoholu albo nafty. Narzę­dzia używane do skrobania nie powinny kaleczyć czyszczonych po­wierzchni. Roztwory do usuwania osadu węglowego (nagaru) mają bardzo róż­ny skład chemiczny, który jest dobierany w zależności od sposobu usuwania osadu oraz od rodzaju materiału, z którego wykonane są części silnika. Niektóre roztwory rozpuszczają osady, a inne tylko je zmiękczają. Do zmiękczania osadu znajdującego się na częściach stalowych uży­wa się roztworu o następującym składzie: 10 1 wody, 350 g mydła płynnego, 250 g sody kaustycznej, 15 g szkła wodnego oraz 360 g sody kalcynowanej. Roztwór należy podgrzać do temperatury około 90°C. Części powinny być zanurzone w roztworze w ciągu 2-4-4 godzin. Po wyjęciu przeciera się je szmatą z proszkiem ściernym, a gdy osad zostanie usunięty — przemywa gorącą wodą. Do zmiękczania osadu znajdującego się na częściach wykonanych z aluminium lub jego stopów używa się roztworu o składzie: 10 1 wody, 50 g szkła wodnego, 100 g mydła płynnego i 190 g sody kalcy­nowanej. Części zanurza się w roztworze podgrzanym do temperatury około 90°C na okres 40-f-60 minut, a po wyjęciu przeciera szmatą i zmywa gorącą wodą. Do usuwania osadów z komór spalania i denek tłoków silników gaźnikowych (bez rozbiórki silnika) stosuje się mieszaninę składającą się z 80°/o nafty i 20% oleju silnikowego. Po wykręceniu świec zapło­nowych wlewa się do każdego cylindra od pół do jednej szklanki mieszaniny. Następnie świece należy wkręcić i obrócić kilka razy wał korbowy, po czym pozostawić mieszaninę w silniku na 10-4-12 godzin. Po upływie tego czasu należy wykręcić stare świece i wkręcić nowe, po czym uruchomić silnik na przeciąg około pół godziny. Po zatrzy­maniu silnika spuścić zużyty olej (ewentualnie wypłukać silnik) i na­lać świeżego oleju.