Eloksowaniem nazywamy elektrolityczne pokrywanie powierzchni bar­dzo twardą warstewką tlenków aluminium. Podczas takiej obróbki, np. w 10420% roztworze kwasu siarkowego z dodatkiem kwasu mrówkowego lub szczawiowego, tłok jest anodą, na której wydziela się tlen tworząc tlen­ki. Grubość otrzymanej warstewki waha się od 0,007 do 0,03 mm. Warstwa tlenków wchłania olej i dzięki temu chroni tłok przed zatar­ciem w okresie istnienia niekorzystnych warunków smarowania, jak np. w czasie uruchamiania silnika. Eloksowanie chroni również przed korozją. Zabieg ten można stosować wtedy, gdy tłoki wytwarzane są z siluminów; inne stopy aluminium, chociaż łatwiej podlegające korozji, nie mogą być poddawane eloksowaniu, gdyż wytwarzane na nich tlenki są zbyt twarde i powodują uszkodzenia gładzi cylindrowej. Eloksowanie stosowane w sil­nikach lotniczych chroni w znacznym stopniu przed nadtapianiem się tło­ków (temperatura topnienia tlenków aluminium wynosi około 2050 °C). Eloksowaniu poddaje się tłoki całkowicie obrobione, jedynie pozostawia się obróbkę wykańczającą otworu na sworzeń. Otwory te nie mogą pozo­stawać eloksowane, gdyż mogłoby to spowodować bardzo szybkie zużycie sworznia. Zaznaczyć należy, że eloksowanie nie przyspiesza docierania.